همه چیز درباره فرق توکن و کوین؛ از تعاریف تا کاربردها

کوین چیست؟

یک کوین دیجیتال در واقع یک دارایی است که بومی بلاک‌چین خود محسوب می‌شود. به بیت‌ کوین، لایت‌کوین یا اتریوم فکر کنید. هر یک از این کوین‌ها در بلاک‌چین خود وجود دارند. بنابراین، برای این که بهتر متوجه شوید به گزاره‌های زیر دقت کنید:

• بیت‌کوین روی بلاک‌چین بیت‌کوین عمل می‌کند و کار می‌کند.
• اتر روی بلاک‌چین اتریوم عمل می‌کند و کار می‌کند.
• نئو روی بلاک‌چین نئو عمل می‌کند و کار می‌کند.

تراکنش‌های کوین‌های دیجیتال می‌توانند از یک شخص به شخص دیگر انجام شوند. با این حال، هیچ سکه‌ی فیزیکی هنگام ارسال و دریافت آن‌ها جابه‌جا نمی‌شود. تمام به اصطلاح سکه‌ها یا همان کوین‌ها به عنوان داده در یک پایگاه داده جهانی بزرگ وجود دارند. این پایگاه داده (یا بلاک‌چین) تمام تراکنش‌ها را پیگیری می‌کند و توسط کامپیوترهای سراسر جهان بررسی و تایید می‌شود.

کاربردهای کوین دیجیتال

کوین‌های دیجیتال به طور کلی به همان شیوه‌ای که سکه‌های واقعی استفاده می‌شوند کارایی دارند. شما می‌توانید کوین‌هایی مانند بیت‌کوین، لایت‌کوین و مونرو را مانند سکه‌های موجود در کیف پول یا قلک خود تصور کنید. اغلب، آن‌ها هیچ هدف دیگری جز استفاده به عنوان پول ندارند. این سکه‌ها «فقط نقدی» استفاده می‌شوند:

• برای انتقال پول (شما می‌توانید با استفاده از آن‌ها یک ارزش مشخص را انتقال داده و دریافت کنید)
• به عنوان یک ذخیره‌ی ارزش (می‌توان آن‌ها را ذخیره کرد و بعدها برای چیزی مفید مبادله کرد)
• به عنوان واحد حساب (شما می‌توانید کالاها یا خدمات را با آن‌ها قیمت‌گذاری کنید)

بیایید از بیت‌کوین به عنوان مثال استفاده کنیم تا مطمئن شویم که جمله‌های بالا را به درستی درک کرده‌اید. بیتکوین می‌تواند برای پرداخت کالاها و خدمات در سراسر اینترنت و در بسیاری از مکان‌های واقعی نیز استفاده شود. شما با هولد کردن این ارز دیجیتال می‌توانید برای بلندمدت آن را نگهداری کنید. سپس این قدرت را خواهید داشت تا آن را برای چیزی با ارزش برابر مبادله کنید. همچنین کالاهایی که خریداری می‌کنید نیز می‌توانند با بیتکوین قیمت‌گذاری شوند.

به جز این استفاده‌های پولی، هیچ استفاده‌ی دیگری برای بیت‌کوین وجود ندارد. نمی‌توان آن را برای کسب بیت‌کوین‌های بیشتر استیک کرد و نیازی به استفاده از آن برای راه‌اندازی یک برنامه خاص نیست. به عنوان پول استفاده می‌شود و همین مکانیسم کافی است.

با این حال، برخی کوین‌های دیجیتال (مانند اتریوم، نئو و دش) ویژگی‌های بیشتری نسبت به صرفا مفید بودن به عنوان یک شکل از پول دارند. این استفاده و کاربردها را در لیست زیر می‌توانید ببینید:

• اتریوم (ETH) برای تامین هزینه‌های تراکنش‌ها در شبکه اتریوم استفاده می‌شود. توکن‌ها می‌توانند روی اتریوم ساخته شوند، اما برای ارسال یک توکن هنوز به اتریوم نیاز است. این پروسه هزینه‌های استخراج را تامین می‌کند (این هزینه‌ها به کامپیوترهایی که تراکنش‌ها را در شبکه اتریوم تایید می‌کنند، پرداخت می‌شود).
• نئو (NEO) در یک کیف پول استیک می‌شود تا سودی به دست آید. این سود به عنوان گس (GAS) شناخته می‌شود. توکن‌ها می‌توانند روی نئو ساخته شوند، درست مانند این که روی اتریوم ساخته می‌شوند. هنگام ارسال یک توکن در شبکه نئو، شما باید گس را به عنوان هزینه‌ی تراکنش پرداخت کنید، به همان روشی که اتریوم برای پرداخت هزینه‌های اتریوم استفاده می‌شود.
• در نهایت، نگه‌داشتن مقدار کافی دش (DASH) به کاربران اجازه می‌دهد تا در تصمیمات مهم برای شبکه‌ دش رای دهند. اگر ایده‌ای برای ارتقا شبکه DASH پیشنهاد شود، کسانی که مقدار کافی دش دارند می‌توانند رای دهند تا تصمیم بگیرند آیا ارتقا باید انجام شود یا خیر. این حقوق رای به دارندگان DASH اجازه می‌دهد تا در مورد چگونگی پیشرفت پروژه نظر دهند.

چند مثال از کوین‌های دیجیتال

تمام دارایی‌های دیجیتال با بالاترین ارزش بازار امروز به عنوان کوین تعریف می‌شوند. با این حال، همه کوین‌ها، دارای ارزش بازار بالایی نیستند.

البته، ما قرار نیست هر کوین دیجیتال را در این مطلب فهرست کنیم. می‌توانید فهرست کامل از کوین‌ها را در و‌ب‌سایت Coinmarketcap ببینید. با این حال، برخی از کوین‌های آشنا و نمادهای آن‌ها را در تصویر زیر آورده‌ایم. این تصویر باید به درک شما از آنچه که وقتی از اصطلاح کوین استفاده می‌کنیم کمک کند.

توکن دیجیتال چیست؟

توکن‌های اغلب به عنوان کوین‌های دیجیتال هم خطاب می‌شوند که این رویه اصلا درست نیست؛ چرا که یک تفاوت عمده بین کوین و توکن وجود دارد. توکن‌های دیجیتال روی بلاک‌چین‌های موجود ایجاد می‌شوند. در واقع، به لطف ایجاد و تسهیل قراردادهای هوشمند، رایج‌ترین پلتفرم ایجاد توکن، بلاک‌چین اتریوم شناخته می‌شود. توکن‌هایی که روی پلتفرم اتریوم ساخته می‌شوند به عنوان توکن‌های ERC-20 شناخته می‌شوند.

با این حال، توکن‌های دیگری نیز وجود دارند مانند NEO، Waves، Lisk و Stratis. در حالی که، همانطور که در بالا ذکر شد، توکن‌های موجود در پلتفرم اتریوم به عنوان توکن‌های ERC-20 شناخته می‌شوند، NEO از توکن‌هایی استفاده می‌کند که شناخته شده‌اند. در واقع هر فردی می‌تواند توکن منحصر به فرد خود را روی بلاکچین‌ها خلق کند.

یک توکن دیجیتال چطور ساخته می‌شود؟

ساخت توکن دیجیتالی در واقع به توانایی فنی بسیار کمی نیاز دارد. البته ساخت توکن را نمی‌توان به یک فرد مبتدی توصیه کرد، اما فردی که تجربه‌ی برنامه‌نویسی هر چند کمی دارد، بدون دشواری و اتلاف وقت می‌تواند یک توکن را ایجاد کند. با این حال، نیاز است که توسعه‌دهنده، مقداری از کوین‌های بومی را برای بلاک‌چینی که توکن در آن ایجاد می‌شود، هزینه کند. به عنوان مثال، اگر توکن در اتریوم ایجاد شود، خالق باید مقداری اتر هزینه کند تا ماینرهای شبکه تراکنش توکن (ایجاد) را تایید کنند.

به یاد داشته باشید که برای تمام تراکنش‌های توکن در یک بلاک‌چین باید هزینه پرداخت شود، نه فقط برای ایجاد توکن. بنابراین، هر برنامه‌ای که روی اتریوم ساخته شده باشد باید از سکه‌های اتر برای انتقال توکن‌های خاص برنامه از یک کاربر به کاربر دیگر یا بین برنامه و کاربر استفاده کند. به طور خلاصه و ساده، تراکنش‌های ارزی نیاز به پرداخت هزینه به کسانی دارند که شبکه را تامین می‌کنند.

فرق توکن و کوین؛ از جنبه‌ی اهداف

توکن‌های بیشتر برای استفاده در برنامه‌های غیرمتمرکز یا dApps وجود دارند. زمانی که توسعه‌دهندگان در حال ایجاد توکن خود هستند، می‌توانند تصمیم بگیرند که چند واحد می‌خواهند بسازند و این توکن‌های جدید به کجا ارسال خواهند شد. در این مرحله، آن‌ها مقداری از ارز دیجیتال بومی بلاک‌چینی که توکن را در آن ایجاد می‌کنند، پرداخت خواهند کرد.

توکن‌ها پس از ایجاد، اغلب برای فعال‌سازی ویژگی‌های برنامه‌ای که برای آن طراحی شده‌اند، استفاده می‌شوند. به عنوان مثال، توکن Musicoin به کاربران اجازه می‌دهد به ویژگی‌های مختلف پلتفرم Musicoin دسترسی پیدا کنند. این رویه می‌تواند شامل تماشای یک ویدیو موسیقی یا پخش یک آهنگ باشد. یا برای مثال، صرافی ارز دیجیتال بایننس، توکن خاص خود را دارد. زمانی که کاربران با BNB (توکن بایننس) معامله می‌کنند، هزینه‌های آن‌ها ۵۰ درصد کمتر است.

برخی از توکن‌ها برای یک هدف کاملا متفاوت ایجاد می‌شوند: برای نمایندگی یک چیز فیزیکی. فرض کنید می‌خواهید خانه‌تان را با استفاده از یک قرارداد هوشمند بفروشید. نمی‌توانید خانه‌تان را به‌ طور فیزیکی در قرارداد هوشمند قرار دهید! بنابراین، به جای آن، می‌توانید از توکنی استفاده کنید که نمایانگر خانه‌تان باشد.

WePower (WPR) مثال خوبی از توکنی محسوب می‌شود که نمایانگر یک چیز فیزیکی به حساب می‌آید؛ این توکن، نمایانگر برق است. پروژه WePower یک dApp تلقی می‌شود که به کاربران اجازه می‌دهد برق را در بلاک‌چین با استفاده از قراردادهای هوشمند خرید و فروش کنند. توکن آن (WPR) نمایانگر مقدار مشخصی از انرژی به شمار می‌رود.

مزیت بزرگ ساخت توکن دیجیتال چیست؟

از آنجایی که توسعه‌دهنده یک dApp و توکن نیازی به ایجاد بلاک‌چین خود را ندارد، این امر به آنها در صرفه‌جویی در زمان و منابع کمک می‌کند. آنها می‌توانند از ویژگی‌های ارزهای دیجیتال در برنامه خود استفاده کنند و در عین حال از امنیت بلاک‌چین بومی بهره‌مند شوند.

زمان در واقع تنها چیزی نیست که صرفه‌جویی می‌شود. اگر توسعه‌دهندگان  به جای dApp و توکن، بلاک‌چین و کوین خود را ایجاد می‌کردند، باید ماینرهایی را برای تایید تراکنش‌های خود پیدا می‌کردند. برای ایجاد یک بلاک‌چین قوی که نتوان به آن حمله کرد، به تعداد زیادی ماینر نیاز است. منطقی‌تر به نظر می‌رسد که چندین کامپیوتر روی یک بلاک‌چین مشترک کار کنند که چندین برنامه می‌توانند روی آن اجرا شوند تا اینکه هزاران بلاک‌چین ضعیف و عمدتا متمرکز وجود داشته باشد.

فرق توکن و کوین؛ نگاه عمیق‌تر به کارکردها

توکن‌های برای تعامل با برنامه‌های غیرمتمرکز که روی بلاک‌چین‌های مختلف ساخته شده‌اند، مورد استفاده قرار می‌گیرند. یک مثال خوب Civic است. Civic از توکنی به نام CVC استفاده می‌کند. برنامه‌ی آنها هویت‌های رمزنگاری شده را در بلاک‌چین اتریوم پیگیری می‌کند. هدف آن ارائه‌ی روشی ارزان‌تر، قابل اعتمادتر و کارآمدتر برای بررسی هویت‌ها است. بیایید ببینیم چگونه کار می‌کند.

اگر به تعطیلات خارجی می‌رفتید، باید هویت خود را در بسیاری از مکان‌ها در طول مسیر تایید می‌کردید. اولین مکان ممکن است شرکت هواپیمایی باشد. اگر شرکت هواپیمایی شریک Civic بود، آنها یک کد QR برای درخواست اطلاعات درباره‌ی شما (مسافر) برایتان ارسال می‌کردند. با استفاده از برنامه Civic، شما جزئیات خود را به طور مستقیم از دستگاه موبایل خود به شرکت ارسال می‌کنید. اطلاعات در دستگاه ذخیره می‌شود اما به ‌طور کامل رمزنگاری شده است. همین موضوع به ظاهر ساده، مانع از سرقت آن می‌شود. یک اثر انگشت یا اسکن عنبیه می‌تواند ثابت کند که شما صاحب داده‌های دریافتی هستید.

سپس شما می‌توانید از همان دستگاه برای تایید هویت خود در نقاط مختلف در طول مسیر (فرودگاه، هتل و غیره) استفاده کنید. هر شرکت یا سازمانی که از هویت دیجیتال شما استفاده می‌کند، می‌تواند داده‌ها را با استفاده از بلاک‌چین تایید کند. هر چه بیشتر از این برنامه استفاده شود، اعتماد طرف‌های ثالث به هویت دیجیتال ذخیره شده با Civic بیشتر می‌شود.

خود توکن CVC برای انجام معاملات در این خدمات مرتبط با هویت مورد بهره‌برداری قرار می‌گیرد. از این توکن برای پرداخت به تاییدکنندگان هویت (بانک‌ها، دولت‌ها و سایر منابع معتبر) به منظور انجام بررسی‌های لازم «مشتری خود را بشناسید» استفاده می‌شود. سوابق این اطلاعات سپس در بلاک‌چین/پایگاه داده ذخیره می‌شود.

برخی از CVCها نیز به شما یعنی کاربر ارسال می‌شود. این رویه برای تشویق به استفاده از Civic است؛ چرا که شرکت‌هایی که به تایید مدارک نیاز دارند در نهایت باید توکن‌های بیشتری را از کاربران خریداری کنند. این پروسه یک اقتصاد ایجاد می‌کند که در آن همه به خاطر شرکت کردن در این فناوری پاداش می‌گیرند.

همان‌طور که می‌بینید، توکن Civic به گونه‌ای عمل می‌کند که فراتر از جنبه مالی است. همچنین، پلتفرم Civic کوین‌های بیتکوین، اتریوم یا نئو را برای استفاده از خدمات خود نمی‌پذیرد و فقط از توکن CVC استفاده می‌کند. با این اوصاف، هر تراکنش به مقداری کمی اتریوم نیز نیاز دارد؛ چرا که پلتفرم روی بلاکچین اتریوم ساخته شده و ماینرها باید دستمزد خود را دریافت کنند.

انواع توکن‌های ارز دیجیتال

در نهایت در تعریف توکن دیجیتال، بیایید به چند نوع مختلف توکن نگاه کنیم. آنها به عنوان توکن‌های امنیتی یا دارایی، توکن‌های پرداخت، توکن‌های سهام و توکن‌های کاربردی شناخته می‌شوند.

در فوریه ۲۰۱۸، نهادهای مالی سوئیس (FINMA) دستورالعمل‌هایی را منتشر کردند که تعریف می‌کردند توکن‌های امنیتی یا دارایی، کاربردی یا پرداخت چیستند. این تعاریف برای کمک به آنها در تعیین نحوه‌ی برخورد با توکن‌های مختلف در نظر گرفتن قانونی بودن آنها بود:

• توکن امنیتی (Security Token): بیشتر توکن‌های صادر شده توسط ICO (عرضه اولیه سکه)، توکن‌های امنیتی هستند. شخصی که آن‌ها را خریداری می‌کند، پول خود را در ICO سرمایه‌گذاری می‌کند با این انتظار که سودی به دست آورد. طبق قانون سوئیس، این‌ها به همان شیوه‌ای که اوراق بهادار سنتی در نظر گرفته می‌شوند، رفتار می‌شوند.
• توکن سهام (Equity Token): اگر یک توکن نمایانگر سهام یا حقوق مالکیت در شرکتی باشد که آن را صادر می‌کند، این یک توکن سهامی است. با این حال، تعداد کمی از شرکت‌ها چنین ICO را امتحان کرده‌اند؛ چرا که راهنمایی‌های نظارتی زیادی در مورد این که چه چیزی قانونی است و چه چیزی نیست وجود ندارد.
• توکن ابزار (Utility Token): توکن‌هایی که به توکن‌های ابزار نیز معروف هستند. آن‌ها برای ارائه‌ی دسترسی به افراد به یک محصول یا خدمات استفاده می‌شوند. این نوع توکن‌ّها معمولا نادر هستند؛ به این دلیل که انتظار می‌رود بیشتر توکن‌ها بر اساس عرضه‌ی محدود خود، ارزش بیشتری پیدا کنند.
• توکن‌ پرداختی (Payment Token): توکن‌های پرداختی هیچ هدف دیگری جز پرداخت برای کالاها و خدمات ندارند.

زمانی که FINMA انواع توکن‌های موجود را طبقه‌بندی کرد، با احتیاط اشاره کرد که هر توکن می‌تواند در بیش از یک دسته قرار گیرد.

فرق توکن و کوین؛ از زمین تا آسمان!

حالا باید بفهمید که وقتی کسی از کوین دیجیتال و توکن دیجیتال صحبت می‌کند، منظورش چیست. شما حالا باید تعریف ساده‌ای از هر دو کوین و توکن را بدانید: سکه‌ها بومی بلاک‌چین خودشان هستند. در حالی که توکن‌ها روی بلاک‌چین دیگری مانند اتریوم، نیو یا ویوز ساخته شده‌اند.

همچنین الان باید رایج‌ترین استفاده‌ها برای هر دو کوین و توکن را بدانید. کوین‌ها بیشتر به عنوان پول استفاده می‌شوند؛ با این حال، برخی کوین‌ها کاربردهای دیگری نیز دارند. این کاربردها شامل استفاده برای تامین انرژی برنامه‌ها، استفاده به عنوان سهام برای تایید یک تراکنش در یک شبکه، یا استفاده برای تامین انرژی قراردادهای هوشمند و تراکنش‌های توکن می‌شود.

در عین حال، توکن‌ها هدف متفاوتی دارند. اگر آنها برای استفاده در یک dApp ایجاد شده‌اند، پس هدف آنها به خود برنامه بستگی دارد. در برخی موارد، آنها برای ویژگی‌هایی مانند حق رای هستند. در موارد دیگر، برای تراکنش‌ها در dApp (مانند Civic) یا برای پاداش دادن به کاربران با چیزهایی مانند تخفیف در هزینه‌ها و غیره (مانند بایننس، کوین‌بیس یا کراکن) استفاده می‌شوند. به شما مثال‌های زیادی از هر دو کوین و توکن نشان داده‌ایم تا به شما کمک کند فرق توکن و کوین را به درستی متوجه شوید.